Beint frá hjarta Davíðs...

Davíð hafði legið meira og minna meðvitunarlaus í nokkra mánuði fársjúkur en af og til komist Davíð til rænu. Eiginkonan hans var við sjúkrabeð upp á hvern einasta dag. Dag einn þegar Davíð komst til meðvitundar um stund gaf hann konu sinni bendingu um að koma nær sér.

Þegar hún hafði sest hjá honum hvíslaði hann að henni tárvotum augum: Veistu hvað?

Nei, hvað er það Davíð minn?
Þú hefur gengið gegnum öll erfiðleikatímabil lífs míns með mér...
Þegar ég var rekinn varstu til staðar að styðja mig... Þegar atvinnureksturinn misheppnaðist varstu stoð mín og stytta... Þegar við töpuðum húsinu varstu á þínum stað og þegar heilsan fór að bila varstu enn við hlið mér....

Veistu hvað?

Nei hvað, kæri minn, sagði hún brosandi um leið og hún fann hjarta sitt fyllast hlýju.

"Ég held að þú færir mér ógæfu..."

 

Slóð í forsíðu Bloggs + fleiri greinar HÉR