Úlfur í sauðagæru

Peningastefnunefnd hefur lokaorðið um stýrivexti Seðlabankans, en taki hún ákvörðun sem gengur þvert á ráðleggingar Alþjóða gjaldeyrissjóðsins gæti það haft áhrif á samstarf Íslands við sjóðinn. Hugsanlegt væri að sjóðurinn frestaði þá enn útgreiðslu annars hluta hins umsamda láns.

Það segir Ólafur Ísleifsson, lektor í hagfræði. Ekki sé fráleitt að hugsa sér að það gæti truflað síðustu útborgun lánsins frá Alþjóða gjaldeyrissjóðsins. Útborgunin virðist hafa tafist að einhverju leyti nú þegar þó ekki liggi ljóst fyrir hvers vegna. Skýrsla sjóðsins um viðræðurnar á dögunum verði kynnt eftir að hafa verið kynnt framkvæmdastjórn sjóðsins væntanlega áður en langt um líður. Þetta segir á vef ruv.is tafir á greiðslum um samdara lán er akkúrat eins og þessir menn haga sér reyna með öllum mætti að skapa glundroða í efnahagskerfi ríkja til að ná fram sem mestri fótfestu innan þeirra. Ef litið er hvernig IMF hefur farið með sjálfstjórnar svæði Indíána í Bandaríkjunum má sjá að fjöldin allur af þessum vermdar svæðum Indíána eru komin undir stjórn IMF sem og landið þeirra. Þetta er sagan endalausa í undirferli og viðbjóð. Ég bara trú því ekki að stjórnvöld sjá ekki að sér og losi sig undan þessu oki, því er hælinn er komin inn fyrir dyrastafinn er erfitt að koma honum út.

Before a country has to beg the IMF for a bail-out, there are normally several clear warning signs. Its national debt needs to be vast — say, several times its entire economic output. Next, it becomes dependent on that debt, as its government is unable to balance a budget. Then, the downfall: its currency starts to devalue rapidly, as the world begins to doubt whether this debt will be repaid. The premiums to insure it against default start to soar. The risk premiums demanded by creditors become simply unaffordable. And then: CaaPoo.  

Vaxtastefnunni hafi verið lýst í viljayfirlýsingunni